Een Nederlander die een veldrit in België organiseert. Het moet een unicum zijn. En dat is Theo Groenendaal ook. Zondag is hij aan zijn 25ste organisatie toe: van Sint-Michielsgestel waaide hij via Eerde-Veghel de grens over tot in Zonhoven. "25 jaar. Maar ik heb de evolutie goed verteerd", lacht hij.

In 1989 organiseerde Theo Groenendaal als prille dertiger zijn eerste cross: het Nederlands Kampioenschap in zijn thuishaven Sint-Michielsgestel. Vandaag is Groenendaal 56 jaar en leidt hij de VZW Superprestige Zonhoven. "In 2010 ben ik hier terechtgekomen. Op vraag van Hans van Kasteren. Had hij toen niet aan mijn mouw getrokken, dan was ik intussen misschien wel gestopt." Enkele dagen voor zijn jubileum blikt Theo even terug op 25 jaar in het veld.

Kan je die kwarteeuw kort samenvatten?
"Mijn carrière als organisator begon met het NK in 1989, maar al sinds eind jaren zeventig ging ik als liefhebber naar de cross. Zo ben ik erin gerold. Na het nationaal kampioenschap in Sint-Michielsgestel groeide de cross in de gemeente en voor het seizoen 1995-1996 veroverden we een plekje op de kalender van de Superprestige. Tot en met het seizoen 2006-2007, met tussendoor nogmaals het NK in 2004. Vervolgens organiseerde ik twee seizoenen de Superprestigecross Veghel-Eerde en hielp ik achter de schermen tijdens het wereldkampioenschap in Zeddam (2006, red.). In 2010 kwam ik uiteindelijk in Zonhoven terecht."

Wie Sint-Michielsgestel hoort, denkt meteen aan het legendarische wereldkampioenschap van 2000.
"Zonder twijfel mijn hoogtepunt als organisator. Iedereen herinnert zich wel de tranen op dat podium. Tranen om verschillende redenen, maar daarover gaan we niet nog eens uitweiden (lacht). Richard Groenendaal (Theo is ver familie van Richard en diens vader Rein, red.) is een karakterkop. Hij moest en zou die dag winnen en dat gebeurde ook. In Sint-Michielsgestel werd trouwens voor de eerste keer het WK bij de vrouwen gereden. Tot op de dag van vandaag vind ik dat er te weinig aandacht is voor het vrouwenveldrijden. Anderzijds werkt het in twee richtingen. Dat Katherine Compton maar zelden de oversteek maakt en Marianne Vos pas half december begint te crossen, helpt niet."

Je hebt het veldrijden ongetwijfeld hard zien veranderen gedurende al die tijd?
"Er kwam steeds meer bij kijken. Meer volk, meer aandacht, het vip-gebeuren en ook de technologie staat niet stil. Ik heb het gevoel dat ik die evolutie goed verteerd heb. Toch blijf ik vooral vasthouden aan de basis. Het parcours, de renners en het publiek primeren. Dat is iets waar sommige organisatoren nog al eens aan voorbij durven gaan. Die basis is heilig, maar ik begrijp heel goed dat het randgebeuren tegenwoordig onmisbaar is."

Je doet dit nu al 25 jaar. Nooit aan stoppen gedacht?
"Ik denk eraan om stilaan af te bouwen, maar ik doe het nog graag. Als Hans Van Kasteren mij niet had overtuigd om naar Zonhoven te komen, dan was ik misschien al gestopt. Maar ik heb geen spijt van mijn keuze. Integendeel. Ik heb een groep mensen om me heen die ik blindelings kan vertrouwen. Dat was ook een vereiste om in Zonhoven aan de slag te gaan. Het is voor mij een hele afstand vanuit Nederland en ik was niet van plan de mensen met wie ik zo lang had samengewerkt in de steek te laten. Daarom zal zondag weer een autobus vol medewerkers uit Nederland arriveren. We beschikken hier in Zonhoven over een sterk uitgebalanceerd Nederlands en Belgisch team."

Zonhoven heeft op korte tijd gigantische stappen gezet. Is de limiet stilaan bereikt?
"Ik verwacht zondag nog meer volk dan vorig jaar. Het verschil met vier jaar geleden is enorm groot. De kuil kwam erbij en het toeschouwersaantal bleef groeien. Maar groter hoeft het voor mij persoonlijk niet meer te worden. We hebben getwijfeld om in de nabije toekomst het BK te organiseren, maar van dat plan zijn we om financiële redenen afgestapt. Iets wat goed is, moet je koesteren."

Dus ook geen wijzigingen aan het parcours?
"Na zijn zege in 2012 sprak een hijgende Nys mij aan na de finish. Hij zei: "Theo, zwaarder moet je het hier echt niet maken." (lacht) Het parcours is prima zoals het is. Met de kuil als exponent van sfeer en beleving. Maar ik hou wel steeds mijn ogen open voor verbeteringen en aanpassingen. Zondag loop ik weer gewoon gezellig incognito op het parcours om te kijken wat volgend jaar beter kan."

Foto's (De Kuil in Zonhoven): ©PatjeCosyn / RudyDeBacker

Tekst: Golazo Sports