Sven Nys pakte deze namiddag zijn 17de seizoenszege. Uit een kopgroep van vier vielen eerst Sven Vanthourenhout en Tom Meeusen weg met materiaalpech, halfkoers moest ook de jonge Michael Vanthourenhout de rol lossen. Wout Van Aert werd nog tweede.

Geen Niels Albert in Lebbeke. De BKCP-Powerpluskopman had volgens een persbericht van het team wat koorts, maar zou in principe wel startklaar geraken voor Oostmalle, morgen. Maar met Sven Nys, Tom Meeusen, Kevin Pauwels, Klaas Vantornout en beloftenwereldkampioen Wout Van Aert stond toch nog 'schoon volk' aan de start van de Kleicross.

Vrij vroeg in de wedstrijd zonderde zich een kwartet af met daarbij Tom Meeusen, de neven Sven en Michael Vanthourenhout en de onvermijdelijke Sven Nys. Het viertal werd eerst herleid tot een trio na een lekke band van Sven Vanthourenhout, wat later moest ook Tom Meeusen afhaken met materiaalpech. De dappere Michael Vanthourenhout beet zich nog een paar rondjes vast in het wiel van Nys, maar halfkoers moest ook de vice-wereldkampioen bij de beloften de rol lossen. Achteraf werd duidelijk dat de West-Vlaming met een ferme snotvalling van start was gegaan. Hij zou in de tweede koershelft nog zwaar terugvallen.

"Niet wachten"

"Toen ik alleen kwam te zitten, moest ik uiteraard niet meer wachten", vertelde Nys. "Ik gaf een paar rondjes 'volle gas' om mijn 17de seizoenszege veilig te stellen. Mooi toch, om ook in het slotweekend nog een zege mee te kunnen graaien. Al voelde ik me niet echt goed in mijn vel. Die rug blijft maar opspelen. Deze voormiddag trok ik zelfs nog naar de kine vooraleer ik naar Lebbeke afzakte. Misschien heeft de vermoeidheid er ook wel wat mee te maken. Ook voor mij is het een zware winter geweest."

Wout Van Aert, die wat pech kende in de beginfase, rukte nog op naar plaats twee. "Ik was al niet goed weg, maar toen Kevin Pauwels -ongewild- op mijn versnellingsapparaat inreed en onze fietsen in elkaar haakten, was het helemaal om zeep. Vanuit 25ste positie begon ik toch nog aan een opmars, wat me uiteindelijk nog een tweede plaats opleverde."

"Toch jammer", aldus Van Aert nog na een slok Malheur (zie foto). "Mits een 'normale' aanvangsfase had ik misschien met Sven Nys kunnen duelleren tot diep in de finale. Maar het gevoel was best oké, ja."



Vanthourenhout: "Euforie zou misplaatst zijn"

En een goed gevoel, dat had ook Sven Vanthourenhout. Ondanks zijn lekke band hield hij toch vlot stand in de buurt van Wout Van Aert, waardoor hij zowaar nog eens podiumplaats pakte. Het zorgde voor glunderende gezichten in het Crelanteam, al bleef vooral Vanthourenhout zelf er rustig bij. "Dat ik niet euforisch reageer? Ach, dat zou wat misplaatst zijn. Daarvoor heb ik al te veel meegemaakt de voorbije jaren. Maar wees gerust, ik geniet hier wel van. Na alle ellende (Vanthourenhout sukkelde maanden met een hernia, red) nog eens meedoen voor de betere plaatsen, doet deugd. Een bewijs dat het harde werk bij Lieven Maesschalck loont. En ik weet dat er nog progressie in zit, de komende maanden. Blijven werken is de boodschap, dus. Ook na het seizoen zal ik trouwens twee tot drie keer per week naar Antwerpen (waar Maesschalcks praktijk zich bevindt, red) pendelen. Dat leidde de voorbije weken tot lange dagen, maar dat heb ik er voor over. Andere mensen werken ook van negen tot vijf, niet?"

Ook coach Paul Van den Bosch en ploegleider Jan Verstraeten genoten mee. "Mooi om een atleet uit een dal te zien klimmen", klonk het bij Van Den Bosch. "We kennen allemaal Vanthourenhouts capaciteiten", vertelde Verstraeten. "Goed dat we eindelijk ontdekten wat de oorzaak van de miserie is. Nu moet Sven ook daar niet meer aan twijfelen. Super voor hem en voor de ploeg."

Trio Aernouts-Aernouts-Adams

De strijd voor de vierde plaats werd gewonnen door Bart Aernouts, ten koste van neef Jim en Joeri Adams. Pas in de slotronde kwam er afscheiding tussen dat trio. Rob Peeters eindigde nog een eind verderop als zevende, voor pechvogel Tom Meeusen, Kevin Pauwels en Kenneth Van Compernolle.




Foto's: Patje Cosyn