Francis Mourey heeft de wereldbekermanche op de Citadel van Namen gewonnen. De Franse kampioen won een adembenemende wedstrijd met ruime voorsprong op Vantornout en Albert. Al was Sven opnieuw dé man van de koers.

Al jaren is Francis Mourey de man van nét niet in het veldrijden. Oké, de 33-jarige FdJ-renner won in het seizoen 2006-2007 wel de wereldbekerproef in Treviso, is zevenvoudig nationaal kampioen en deed in het verleden in een pak wedstrijden van niveau dikwijls een gooi naar winst, maar evenveel keer maakte Mourey wel ergens een foutje op cruciale momenten. Niet in Namen vandaag.

Mourey reed op het prachtige, maar loodzware parcours op de Citadel in de vijfde van acht ronden weg uit een kopgroep van zes. Zijn toenmalige gezellen Klaas Vantornout, Julien Taramarcaz, Niels Albert, Philipp Walsleben en Thijs van Amerongen hadden geen antwoord in huis. Drie andere toppers zaten toen nog een eind verderop: Sven Nys, Lars van der Haar en Kevin Pauwels.

Nys lek na honderd meter koers

Bij Pauwels leek een mindere dag aan de oorzaak van zijn falen te liggen, bij Nys en Van der Haar lag dat net iets anders. Vooral Nys was dé pechvogel van de dag. De wereldkampioen reed lek in de start. "We waren amper twee meter van het asfalt af toen mijn fiets vooraan helemaal lek stond. Tja, dan verzeil je inderdaad in zestigste positie. De eerstvolgende ronden -wanneer je wordt opgehouden door jongens die minder zijn- verloor ik nog extra terrein. Maar ik verkeerde wel degelijk in een bijzondere dag en bleef geloven in een terugkeer."

Wereldbekerleider Van der Haar kwam in de tweede ronde ten val en ook hij verloor heel wat terrein. "Moest ik bovendien nog mijn stuur rechtzetten vooraleer ik verder kon. Even vreesde ik dat alles verloren was, maar toen ik merkte dat de achterstand in tijd amper 20 tot 25 seconden bedroeg, wist ik dat ik niet mocht opgeven."

De twee reden een dijk van een wedstrijd in de achtervolging, kwamen in volle finale zowaar nog aansluiten bij de eerste achtervolgers op Mourey, maar de Fransman was toen al lang buiten schot. Zelfs na een lekke band konden Albert en co amper nog wat van hun achterstand afpeuteren. Zo pakte Mourey zijn eerste wereldbekerzege in zeven jaar tijd.

"Wereldkampioen worden nog mooier"

"Mijn mooiste ooit? Nee, wel één van de mooiste", lachte Mourey na de podiumceremonie. "Een wereldbekerproef winnen is altijd mooi, hé. Zeker op een parcours als dit: moeilijk, fysiek zwaar en met de regen nog lastiger dan je vermoedt. Maar dat zijn ook mijn favoriete omstandigheden. Bovendien had ik het voordeel dat ik gisteren niet heb gecrost. Wat dan wel de allermooiste zege uit mijn carrière is? Die moet nog komen", grapte Mourey. "Het wereldkampioenschap. Wie weet, als ik op de conditie die ik nu beet heb kan aanhouden, kan ik in Hoogerheide misschien een rol van betekenis spelen."

Een eind na Mourey leek Sven Nys ei zo na op weg naar de tweede plaats, tot hij tijdens de laatste passage op de spectaculaire 'schuine kant' iets te veel risico nam en onderuit glipte. "Slechte inschatting", foeterde Nys. "Ik reed echt op adrenaline en voelde me zo goed dat ik zelfs nog geloofde in de zege. Mourey zou maar eens in de fout moeten gaan", redeneerde ik. "Ik had uiteraard beter die tweede plaats geconsolideerd in plaats van risico's te nemen. Jammer toch, het hele weekend had ik superbenen, maar ik koop er niets mee."

De tweede plaats ging uiteindelijk naar Klaas Vantornout, Niels Albert strandde op de derde podiumstek. "Straf nummer van Nys", klonk het bij allebei. Maar tezelfdertijd waren ze niet ontevreden van hun eigen wedstrijd. Vantornout zat de hele week aan de antibiotica wegens een virale infectie, maar in het weekend komt de West-Vlaming steevast weer boven water. "Ik kende een goede nachtrust na Essen en dat heeft me deugd gedaan."

Wereldbekerklassement helemaal open

Niels Albert doet met zijn derde plaats (net als Vantornout trouwens) een goede zaak in het klassement van de Wereldbeker, die weer helemaal open is. "Als ik het goed heb tel ik 22 punten achterstand op Van der Haar. En donderdag komt Heusden-Zolder er aan. Daar staan we allemaal met gelijke wapens aan de start: allemaal relatief fris. We gaan nog een boeiend duel tegemoet."

Die Van der Haar knokte zich ondanks zijn valpartij nog naar een vijfde plaats, bouwt op die manier zijn voorsprong tegenover Walsleben (negende) en Pauwels (twaalfde) uit, maar levert wel in ten opzichte van Albert en Vantornout. "Zonder die val doe ik hier zeker mee voor het podium", aldus de jonge Nederlander. "Dat is wel balen. Maar ik ben vooral blij dat ik leider blijf in de Wereldbeker."







Archieffoto Rudy De Backer / Podiumfoto: Patje Cosyn