Eind 2019 wreef de veldritfan even in de ogen toen een renner in outfit van Bahrein-Merida het veld indook. Het bleek de wegrenner Heinrich Haussler te zijn, die intussen verliefd is geworden op de sport. De in Duitsland wonende Australiër zou graag meer wegwielrenners in het veld bezig zien.

Tijdens zijn deelname aan de Vuelta in 2019 zag Heinrich Haussler dat Merida een nieuwe crossfiets had gelanceerd. Hij dacht dat het interessant zou zijn voor hem om er eentje te hebben, om wat offroadtrainingen te doen als het slecht weer is, tijdens de wintermaanden in thuishaven Duitsland. Heinrich schafte zich effectief een crossfiets aan en begon erop te trainen.

Meteen verkocht

Tijdens één van die trainingen werd hij uitgedaagd door zijn goede vriend en veldrijder -Sascha Weber- om een ​​veldrit te rijden. Hoewel het geen cross van hoog niveau was, twijfelde Haussler, omdat hij dacht te oud (35) te zijn om nog deel te nemen. Heinrich werd uiteindelijk toch overtuigd en spelde zijn rugnummer op voor zijn eerste cross ooit. De lokale cross in Freiburg (Duitsland) werd ervaren als één van de zwaarste dingen die hij ooit had gedaan, maar Haussler was meteen verkocht. Het voelde heerlijk om zich een uur lang het snot voor de ogen te rijden. Na die eerste reed hij nog een handjevol andere wedstrijden. Hij genoot ervan, want crosstrainingen en crosswedstrijden vond hij leuker dan alleen duurtrainingen af te werken.

De cross in Loenhout eind 2019 sprong er dat seizoen voor hem uit. Daar kreeg hij het gevoel alsof hij op een festivalterrein aan het racen was. Ondanks dat hij minuten achterlag op de kop, scandeerden toeschouwers nog steeds zijn naam. En toen hij viel en zijn SRM verloor, zorgde de fan die hem vond ervoor dat Haussler hem terugkreeg!

Meer dan fun - leergierig en ambitieus

Maar veldrijden bracht Heinrich meer dan alleen plezier. Toen het wegseizoen 2020 begon voelde hij zich een stuk sterker dan het jaar ervoor. Het crossen had iets van zijn explosiviteit teruggebracht, dat hij in de loop der jaren was kwijtgeraakt, en dit zonder dat hij aan duurvermogen had ingeleverd. Daarom besloot hij in de winter van 2020-2021 wat meer veldritwedstrijden te rijden. Tijdens de kerstperiode reed hij een aantal crossen in België, waaronder de wereldbekers van Namen en Dendermonde. Tijdens deze wedstrijden waren er twee zaken waar hij vooral mee worstelde. Allereerst, zijn techniek. Die was, en is, nog steeds niet goed genoeg. Op vermogen verliest hij niet zoveel tijd op de rechte stukken, maar in elke bocht is het verlies een halve à volledige seconde. Niettegenstaande de progressie, door hier gericht op te trainen, heeft hij het gevoel dat de enige manier om zijn technische vaardigheden echt te verbeteren, is de kans te krijgen om met een aantal van de grote tenoren te kunnen trainen. Heinrich mist iemand met de expertise om hem te helpen . Alles is nieuw, als hij bij een zandstrook komt, moet hij zelf uitvogelen wat te doen. Ook bij de keuze van bandendruk en bandenkeuze kan nog de nodige winst geboekt worden, denkt hij.

Een ander probleem is het gebrek aan een helper, ondersteuning. Naar de meeste races ging hij alleen en stond er niemand in de materiaalpost voor hem. Vaak moest hij na de wedstrijd nog ergens bij een tankstation zijn fiets afspuiten. Dit komt omdat zijn team, Bahrein Victorious, hem toeliet om veldrijden te doen, zolang het zijn wegseizoen niet zou belemmeren, maar actief ondersteunen in het veldrijden zat er niet in. Heinrich heeft het gevoel dat slechts een deel van het team zijn beslissing om te veldrijden begrijpt. De trainers zien de verbetering in zijn wegprestaties, maar zijn teamgenoten denken vaak dat hij een beetje gek is dat hij iedere week zo diep gaat tijdens een cross.

(lees verder onder de foto)
 

Aan het einde van vorig veldritseizoen deed de Australiër mee aan het wereldkampioenschap veldrijden in Oostende, om het een keertje meegemaakt te hebben. Daarna reed hij de Tour de Provence op de weg en nam vervolgens nog deel aan een paar veldritten. Het weekend vóór de Omloop Het Nieuwsblad reed Haussler de Waaslandcross in Sint-Niklaas en de Sluitingsprijs Oostmalle, als laatste voorbereiding.

De voordelen ervaren > vooral in Paris-Roubaix

Die keuze pakte perfect uit. In de Omloop voelde hij zich enorm sterk en eindigde als 4e, en hij had dan nog een groot gedeelte van de koers in dienst van Sonny Colbrelli had gereden. Maar later dat jaar, in Parijs-Roubaix, ondervond hij de meeste voordelen van zijn ‘veldritervaring’. Op de natte kasseien zat hij veel comfortabeler op de fiets, omdat hij wist hoe het voelde om weinig grip te hebben. Hij wist hoe hij bochten moest aansnijden en hoe hij een wegglippend achterwiel moest compenseren met zijn lichaamsgewicht. In die legendarische natte editie van Parijs-Roubaix eindigde hij als 10e.

Wegrenners naar de cross krijgen

Zijn verbeterde wegprestaties vormen ook de basis van zijn pleidooi om zoveel mogelijk wegrenners de cross in te krijgen. Volgens Haussler is de cross een unieke vorm van training, die niet nagebootst kan worden. Daarom vindt hij het ook jammer dat sommige teams hun renners niet laten veldrijden. Als hij zijn eigen team kon creëren, zou hij minimaal 5 renners kiezen die aan veldrijden deden, omdat het absoluut een effect heeft op de wegprestaties.

Snel het veld in mét enige ondersteuning

Na het wegseizoen volgde maar een zeer korte rustperiode, want Haussler wilde meteen weer het veld in. Dit seizoen pakt hij het grootser aan. Hij gaat met een busje naar de crossen en wordt in de wereldbekers ondersteund door 2 mecaniciens van Merida. In de kleinere crossen moet hij wel nog zelf alles regelen. Vooral mensen vinden om in de materiaalpost te helpen, blijkt moeilijk.

Het gevoel leeft dat er deze winter al aanzienlijke progressie merkbaar is. In de Wereldbeker van Tabor wist hij de wedstrijd in dezelfde ronde als de leiders uit te rijden en in München werd een eerste top 10 in een UCI-cross behaald. Voor de rest van het seizoen hoopt hij het maximale uit zijn lichaam te halen en de beste mogelijke veldrijder in zich boven te halen. Hij traint er specifiek voor, maar zoals eerder meegegeven, is de hoop er om een keer een training met een top crossploeg mee te kunnen volgen, om écht te kunnen leren.

Het plan is om, tijdens de kerst- en nieuwjaarsperiode, een aantal wedstrijden in België te rijden. Maar dit jaar zal hij het WK veldrijden niet betwisten, omdat zijn wegseizoen al enkele dagen later begint, met de Saudi Tour.

Passie voor het veldrijden

Heinrich Haussler is nog niet zinnens om te stoppen met veldrijden, want hij geniet er met volle teugen van. Zijn passie voor het veldrijden komt nog meer tot uiting wanneer hem enkele dilemma’s worden voorgelegd. Daaruit blijkt dat hij liever crosst dan op de weg rijdt en liever het WK veldrijden zou winnen dan een monument op de weg. Ook zijn twee kinderen zijn zot van de cross. " Ze racen door de tuin op hun kleine fietsjes, waarbij de één doet alsof hij Mathieu van der Poel is en de andere doet Wout van Aert na.", klinkt het. Mochten ze ooit willen veldrijden, dan krijgen ze alvast de volle 100% ondersteuning van de papa.

Je kunt het volledige interview met Heinrich Haussler beluisteren in aflevering 31 van de Cyclocross Social Podcast, beschikbaar op alle audioplatforms klik hier

Fotocredits TFoto - tekst: Noah van Putten