Spanning troef in en om de adembenemende Kuil, gisteren. Pas in de slotmeters remonteerde een sterk sprintende Kevin Pauwels nog Sven Nys. De Kalmthoutenaar leek er zelf van te schrikken. "Ik had er geen cent meer durven op verwedden", klinkt het.

Klaas Vantornout ging onderuit in de Kuil en bekwam nadien niet meer van die tuimelperte. Mathieu van der Poel moest daarna als eerste van de overgebleven favorieten afhaken. Later loste ook Tom Meeusen de rol. En in de finale paste ook Lars van der Haar op een ultieme demarrage van Nys. Eentje bleef wel in het wiel van de Belgische kampioen: Kevin Pauwels. In het wiel, meer niet. Dat dachten we. Maar in de laatste meters nam hij Nys alsnog te grazen. De Kaltmthoutenaar bewijst daarmee het grote gelijk van Peter Hespel, die ons vorige week al liet verstaan dat Pauwels een stukje sterker is geworden.

Pauwels reageerde na afloop op zijn eigen bescheiden manier. Tong uit de mond bij het passeren van de streep, handjes in de lucht. Maar van extreme euforie was er geen sprake. Zo kennen we Pauwels ook niet. Maar hij vertelde wel waar het op staat. Zoals hij dat vóór de wedstrijd trouwens al deed voor de microfoon van VIER. "Of ik voldoende gerecupereerd ben van de Koppenbergcross? Dat zullen we straks zien, hé", klonk het droogweg.

Kevin Pauwels, is dit de mooiste zege uit je carrière?

"Moeilijk te zeggen. Door de manier waarop, misschien wel. Nys kloppen op zijn eigen terrein voelt goed aan. Dat dit in de laatste meters gebeurt, maakt het nog iets mooier. Hoe het komt dat ik uitgerekend hier zo goed was? Het grootste verschil is dat dit jaar een van de zandstroken er een stuk makkelijker bij lag dan anders. Eigenlijk had ik het hier vroeger altijd moeilijk. Nu liep het een stuk vlotter. En de conditie is ook goed, natuurlijk."

'Het is tijd om te oogsten', voorspelde jouw coach Peter Hespel. Hij heeft het bij het rechte eind.

"Ik was al een paar weken goed op dreef. Dus een echte verrassing is dit niet. Als je een paar keer op het podium eindigt, dan weet je dat je in een goede dag ook eens kan winnen."

Ben je opnieuw op het niveau van drie jaar geleden, jouw beste seizoen tot nog toe?

"Wellicht wel. Beter? Nee, dat denk ik niet. Wel even goed. Waarom ik nu opnieuw dat niveau haal? Het is een beetje een combinatie van alles, denk ik. Het vertrouwen is er terug, ik train wat anders onder Peter Hespel. Zoals hij zelf al zei, meer op souplesse, meer op explosiviteit. En wat die souplesse betreft, daar probeer ik nu ook op te letten tijdens de wedstrijd. Of het echt daaraan ligt dat ik zo goed ben, weet ik niet. Maar het zal er wel iets mee te maken hebben, zeker?"

'Dit kan het begin van een reeks zijn', volgens je teambaas Jurgen Mettepenningen...

"Natuurlijk hoop ik die lijn door te trekken en af en nog een of meer zeges te behalen. En ik doe ook mee in alle klassementen. Voor mij wordt het nu toch wel een doel een regelmatigheidscriterium te winnen."

Hespel vertelde ons ook dat je begin december wat zal afbouwen, om daarna terug op te bouwen richting de kampioenschapsmaand. Goede beslissing?

"Ik weet dat niet. Ik heb dat in het verleden eigenlijk nog nooit gedaan, afbouwen. Maar als Peter Hespel dat zegt, zal ik dat zeker doen. Ik vertrouw hem daarin. Hij heeft de voorbije jaren met Zdenek Stybar al een paar keer bewezen dat dit geen slechte aanpak is. Styby werd drie keer wereldkampioen, dus..."

Wat jouw zege van vandaag betreft, geloofde je in de finale zelf nog in de overwinning?

"(lacht) Eigenlijk niet, nee. Toen hij mij na de materiaalpost voorbij reed, dacht ik dat het voorbij was. Maar in de laatste bocht maakte Nys een klein foutje. Eigenlijk maakte ik hetzelfde foutje, maar ik behield wel meer snelheid dan Sven. Dat maakte het verschil in de sprint. En ik ben sowieso toch al niet de traagste, hé."

Foto: ©Photopress.be